Zespół autorski:

mgr inż. arch. Jan Mościcki

mgr inż. arch. Maciej Oprządek

mgr inż. arch. Grzegorz Ziętek

Lokalizacja: Toruń

powierzchnia: 65m²

Przedmiotem konkursu było stworzenie koncepcji architektonicznej dla modernizacji i rozbudowy Budynku Komendy Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej w Toruniu, który znajduje się w strefie ochrony konserwatorskiej Zespołu Staromiejskiego, wpisanego na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Główne założenia koncepcji architektonicznej były oparte na trzech kluczowych zasadach: Szacunek dla istniejącego budynku i jego historycznego kontekstu. Projektowana architektura miała odzwierciedlać czas, w którym powstawała. Harmonijne współgranie nowych elementów z historyczną strukturą, nadając jej nową wartość. Podstawowe działania projektowe miały na celu stworzenie harmonijnej zabudowy, w której nowa część budynku stanowiła wysokiej jakości tło dla historycznego obiektu. Istniejąca, zabytkowa część budynku nie ulegała zewnętrznym zmianom, natomiast wnętrze przeszło funkcjonalne modyfikacje. Nowa część budynku była połączona z historyczną strukturą za pomocą szklanego łącznika, w którym znajdowała się klatka schodowa. Rozbudowa obejmowała dwie zasadnicze części – dwukondygnacyjną, która była wyrównana z budynkiem historycznym, oraz trzykondygnacyjną od strony wschodniej, co tworzyło równowagę urbanistyczną względem budynku z wieżą.

Elewacja nowej części została zaprojektowana z reinterpretowanej trójwarstwowej ściany z cegły, która harmonizowała z historyczną częścią. Inspiracją dla tej elewacji był motyw ognia i jego zmienność w czasie. Cegły licowe były ułożone w formie wzoru geometrycznego, gdzie każda cegła była obrócona wokół własnej osi pionowej w zakresie kątów -10° +10°. Taki układ tworzył dynamiczny rysunek światłocieniowy elewacji, który zmieniał się w zależności od warunków nasłonecznienia, pory dnia i roku, nawiązując do drgających płomieni ognia. Rozbudowa była podpiwniczona, a istniejąca część historyczna nie podlegała zewnętrznym zmianom. Przestrzenne rozwiązania zakładały podział terenu na dwie części: wschodnią z parkingiem dla 26 samochodów osobowych oraz zachodnią z parkingiem na 19 samochodów i wiatą dla zabytkowego sprzętu strażackiego. Przestrzeń pomiędzy murem obronnym a nowym budynkiem tworzyła patio, które zapewniało unikatowy widok na zabytek z biur parterowych. W nowej części obiektu zastosowano materiały i rozwiązania proekologiczne, takie jak cegła rozbiórkowa, system wentylacji mechanicznej z funkcją nawilżania oraz energooszczędne oświetlenie LED. Wprowadzono również nasadzenia roślin, w tym trawy ozdobne, krzewy i drzewa, co wzbogacało zieleń wokół budynku. Dach wiaty zaprojektowano jako zielony dach o odwróconym układzie warstw z naturalną roślinnością. Pod względem architektonicznym i stylowym, projekt miał na celu nie tylko zachowanie historycznego charakteru budynku, ale także wprowadzenie nowoczesnych elementów, które harmonijnie współgrały z otoczeniem. Nowa część budynku, z jej dynamiczną elewacją inspirowaną ogniem, dodawała współczesny akcent, który podkreślał zmienność i piękno zarówno historii, jak i nowoczesności.